به نقل از «ایران آنلاین»

واکنش محمد مهاجری به اظهارات مصباح یزدی / جای توبه از برجام از اقدامات ضداخلاقی به اسم انقلاب ، توبه کنیم

تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۲۳۰۹۷۳

محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا: باید از طلبکاری از نظام و انقلاب توبه کرد. باید از اسراف، تندروی و فساد توبه کرد. باید از اقدامات ضداخلاقی که به نام انقلاب انجام دادیم، توبه کرد. من اگر قرار باشد روزی توبه کنم، اگر مرتکب یکی از این اقدامات شده باشم، توبه می‌کنم.

ایران آنلاین /   «باید استغفار کنیم و بگوییم خدایا غلط کردیم؛ ما را ببخش که به برجام و مذاکره با دشمنان دل‌خوش کرده بودیم؛ ما را ببخش که به اروپایی‌ها دل‌خوش کرده‌ایم! حتی برخی به روسیه و چین دل بسته‌اند؛ آنها هم اشتباه می‌کنند؛ آیا فکر می‌کنند آنها ما را دوست دارند؟ کسانی که واقعا ما را دوست دارند همین خدا و اولیای الهی هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

 

این جملات بخشی از اظهارات آیت‌الله محمد‌تقی مصباح‌یزدی، رییس موسسه آموزشی و پژوهشی امام‌خمینی(ره) در شب شهادت امام جواد (ع) است که در آن اذعان داشتند ما باید بابت مذاکره با امریکا و همچنین توافق برجام به درگاه حضرت حق توبه کنیم و این در حالی است که مخاطب سخنان آیت‌الله مشخص نیست زیرا برجام تصمیم کلی نظام بوده و علاوه بر دولت مجلس و شورای نگهبان هم در آن سهیم بوده‌اند. نباید فراموش کرد به ثمر نشستن برجام تصمیم کل نظام بود.

 

البته در انجام هر مذاکره‌ای می‌توان مدعی شد نتیجه بهتری نیز امکان حصول داشته است اما نتیجه مذاکرات ایران و 1+5 بهترین نتیجه‌ای بود که حاصل شده حال اگر یک طرف این توافق بدقولی کرده و زیر قرارداد زد، تمام طرفین باید توبه کرده و اظهار ندامت کنند؟ به هر حال در مذاکره اصل این است که نمی‌توانید وارد شرایط برد-باخت شوید. مذاکره باید برد-برد باشد. ایران توانست در برابر پنج کشور قوی دنیا استدلال‌های خود را بیان و تحمیل کند و حقانیت خود را به اثبات برساند. به نظر می‌رسد مخاطب سخنان آیت‌الله مصباح‌یزدی دولت باشد اما باید توجه کرد که دولت تنها مجری سیاست‌های کلان نظام بوده است. همه مسوولان ارشد و افکار عمومی کمک کردند تا دستاورد برجام به بار بنشیند؛ بنابراین این توافقنامه دستاورد کل نظام بود نه یک جناح یا یک دولت که امروز برخی از طرف جریان منتقد دولت خواهان استغفار و استغاثه شده‌اند. در فقه اسلامی «توبه» به معنای بازگشت است. در منابع فقهی، اقسام گناهان و طریق توبه از هریک و نیز اثر توبه در کیفرهای دنیوی مطرح شده است‌.

بر این اساس‌، در ابتدا تعیین می‌شود که گناه صرفا در محدوده حق‌الله است یا علاوه بر آن جنبه حق‌الناس نیز دارد. حق‌الله مربوط به اموری می‌شود که میان بنده و معبود است و حق‌الناس، حقی است که یک بنده بر گردن بنده دیگری دارد حال آنکه آیا «برجام» حقی از مردم ایران را ضایع کرده باشد برعهده اهل فن است. محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا معتقد است توبه امری مذهبی است که میان بنده و پروردگار است و نباید به آن رنگ و بوی سیاسی داد. مهاجری می‌گوید اگر قرار بر توبه باشد، به جای برجام از طلبکاری از نظام باید توبه کرد.

 

مدتی است واژه توبه سیاسی به ادبیات سیاسی ایران اضافه شده است. پیام این واژه‌سازی برای مردم چیست؟

 

کلمه توبه یک بار مذهبی و شرعی دارد که بار معنایی آن با آنچه این روزها به عنوان توبه سیاسی مطرح می‌شود، متفاوت است. موضوع توبه تنها نزد خداوند بوده و یک موضوع شخصی است که شرایط خاصی را می‌طلبد زیرا انسان باید در شرایط روحی ویژه‌ای به خداوند قول دهد که اشتباه خود را تکرار نمی‌کند. مدتی است برخی افراد توبه سیاسی را به معنای توبه شرعی مطرح کرده‌اند که به عقیده میان این دو توبه تفاوت بسیار بوده و فقط یک تشابه اسمی در این میان رخ داده است زیرا بار معنایی این دو کلمه کاملا با هم متفاوت است.

 

از نظر شما توبه سیاسی به چه معنا است؟

 

هر انسانی در هر اموری امکان دارد دچار اشتباه شود و طبیعتا فردی که وارد کار سیاسی می‌شود از این موضوع مستثنا نیست زیرا هیچ انسانی نمی‌تواند ادعا کند که وارد کار سیاسی شده و تمام کار‌های او درست بوده است. هیچ فردی جز معصومین(ع) از خطا و اشتباه بری نیست. مدتی است برخی افراد درباره اتفاقات سیاسی اخیر مانند برجام یا اتفاقات سال 88 می‌گویند مسببین این اتفاقات باید در پیشگاه مردم توبه کنند که موضوع درستی نیست. انسان در فرآیند فعالیت‌های سیاسی خود اقداماتی را انجام می‌دهد که آنها با وضعیتی که برای خود پیش می‌آید مرتبط بوده و ممکن است واکنش‌هایی داشته باشد که بعدها از کرده خود پشیمان شده و بخواهد معذرت‌خواهی یا توبه کند. به عقیده من این عذرخواهی از اشتباه، خود یک اشتباه محسوب می‌شود بنابراین در فضای سیاسی، توبه سیاسی به آن معنا که ما بخواهیم با توبه شرعی یکسان‌سازی کنیم دو موضوع جدا از هم است.

 

اگر کسی در حزبی عضو شده، به یک کاندیدا رای داده یا اقدامات سیاسی از این دست انجام داده باشد، در زمان انجام آن فعل از نظر خودش کار درستی کرده است اما اگر در آن زمان نفهمیده کاری که انجام می‌دهد درست بود باید به عقل چنین آدمی شک کرد. در فعالیت سیاسی افراد چون با اوضاع و احوال وقت جامعه مرتبط است امکان اشتباه وجود داشته و توبه سیاسی معنایی ندارد بنابراین توبه در فعالیت‌های سیاسی نیز امری شخصی بوده و کسی نمی‌تواند بگوید که فلان شخص بابت انجام یک فعلی باید توبه کند.

 

اگر شما مسوول بودید و قصد توبه داشتید، از چه اقدام سیاسی توبه می‌کردید؟ آیا برجام در فهرست شما برای توبه وجود دارد؟

 

من همچنان معتقدم برجام یکی از درخشان‌ترین، پرافتخار‌ترین، شجاعانه‌ترین و قابل دفاع‌ترین کارهایی است که در جمهوری اسلامی ایران انجام شده است. اینکه متصور شویم من یا هرکس دیگری از روی ترس گوشه‌گیر شده و از حضور در جامعه امتناع بورزد، نامش شجاعت نیست. اگر فردی از ترس در پستو قایم شود، حق ندارد افرادی که در مقابل دشمن سینه سپر کرده و شکست می‌خورند را ملامت کند. قطعا شکست با سینه ستبر در برابر دشمن بسیار جایگاه بالاتری نسبت به مخفی شدن در پستو دارد. قبل از انقلاب افرادی بودند که اعتقادی به مبارزه با رژیم پهلوی نداشته و داستان مشت و درفش را مطرح می‌کردند اما همین افراد این روزها سینه چاک انقلاب شده‌اند. در عرصه بین‌الملل هزار و یک اتفاق رخ می‌دهد و ممکن است در این اتفاقات شکست بخوریم اما قطعا ارزش این شکست از آدم‌هایی که در تابستان مقابل کولر و در زمستان زیر کرسی نشسته و کاری نمی‌کنند، بالاتر است. در موضوع برجام مسوولانی پای میز مذاکره رفته و امتیازاتی گرفته و امتیازاتی دادند. حداقل دستاورد این مسوولان آن است که ایران نزدیک به چهار سال تیتر یک اخبار دنیا بود و این یک افتخار بزرگ است اما متاسفانه فردی که حتی کلمه‌ای با دوستان خود نمی‌تواند صحبت کند و تحمل دوستان خود را ندارد، منتقد برجام شده است. به نظر من برجام از موضوعات به‌شدت قابل دفاع است.

 

باید از طلبکاری از نظام و انقلاب توبه کرد. باید از اسراف، تندروی و فساد توبه کرد. باید از اقدامات ضداخلاقی که به نام انقلاب انجام دادیم، توبه کرد. من اگر قرار باشد روزی توبه کنم، اگر مرتکب یکی از این اقدامات شده باشم، توبه می‌کنم.

 

به نظر شما مطرح کردن مفاهیمی از این دست در شرایط کنونی چه کارکردی دارد؟

 

معمولا افرادی که این موضوعات را مطرح می‌کنند تنها به دنبال مصرف داخلی این اظهارات آن هم نه در بعد ملی بلکه در بعد جریان خود هستند. شما تصور کنید یک عملیاتی انجام می‌شود که خروجی آن شکست است. هنر آن است که از عملیات شکست خورده، یک پیروزی را تصویر کنید. در موضوع برجام مگر محمدجواد ظریف به تنهایی این مهم را انجام داده است؟ کلیت نظام پای این موضوع ایستاد و درست نیست که انگشت اشاره به سمت یک یا دو نفر نشانه رود. من اعتقادی به شکست برجام ندارم اما بر فرض محال اگر برجام شکست هم خورده باشد، مردانگی آن است که از عملیات شکست خورده دفاع کنیم. در 8 سال دفاع مقدس برخی عملیات‌های ایران به‌صورت کامل شکست خورد اما همان عملیات شکست خورده باعث افتخار بسیاری از فرماندهان و مسوولان است.

 

منبع: اعتماد

 

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۲۳۰۹۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پس لرزه‌های یک شکست

تسخیر سفارت امریکا در تهران توسط دانشجویان پیرو خط امام در آبان ماه 1358 دوران پر فراز و نشیبی را برای دولتمردان امریکایی به ویژه کابینه جیمی کارتر رقم زد. کارتر در ابتدا تلاش‌هایی برای مذاکره انجام داد ولی به نتیجه‌ای نرسید. تا در نهایت عملیات پنجه عقاب به شکستی عمیق در عمر سیاسی او تبدیل شد. عملیات پنجه عقاب فاجعه‌ای بود که با مرگ آمریکایی‌ها، هواپیماهای نظامی ویران‌شده و گروگان‌هایی که هنوز در بند اسارت بودند به پایان رسید. یکی از مهمترین پیامدهای شکست عملیات پنجه عقاب؛ استعفای سایروس ونس وزیر امور خارجه کارتر بود.

به گزارش ایسنا، به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی: تسخیر سفارت امریکا در تهران توسط دانشجویان پیرو خط امام در آبان ماه ۱۳۵۸ دوران پر فراز و نشیبی را برای دولتمردان امریکایی به ویژه کابینه جیمی کارتر رقم زد. این دوران با گروگان‌گیری ۴۴۴ روزه ادامه یافت و رو به روز بر مشکلات کارتر و مشاورانش برای حل بحران سفارت بیشتر می‌شد.

در چنین فضایی در داخل دولت آمریکا هم شرایط بسیار بحرانی و خارج از کنترل بود. جیمی‌کارتر که خود را برای شرکت در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا آماده می کرد تا گوی سبقت را از رقیب هم حزبی‌اش سناتور تد کندی برباید، به سرعت تمام سفرها و کمپین‌های اننخاباتی خود را لغو کرد. کارتر در ابتدا تلاش‌هایی برای مذاکره انجام داد ولی به نتیجه‌ای نرسید. تا در نهایت عملیات پنجه عقاب به شکستی عمیق در عمر سیاسی او تبدیل شد. عملیات پنجه عقاب فاجعه‌ای بود که با مرگ آمریکایی‌ها، هواپیماهای نظامی ویران‌شده و گروگان‌هایی که هنوز در بند اسارت بودند به پایان رسید.

یکی از اعضای کمپین تبلیغاتی کارتر برای انتخابات ریاست جمهوری در خاطرات خود از صبح فردای حادثه می‌گوید: «تلفن خانه من صبح زود در ۲۵ آوریل ۱۹۸۰ زنگ خورد. ریک هرناندز، یکی از دستیاران ارشد سیاسی رئیس جمهور بود که در مورد ماموریت شکست خورده و فجایع بعد از آن صحبت می کرد. او گفت‌وگو را با این جمله آغاز کرد: «ما در انتخابات شکست خوردیم.» من گیج شدم. نیمه شب بود، و علاوه بر این، کارتر به تازگی کندی را در یک تقابل طولانی شکست داده بود. ریک هرناندز با عبارات دقیقی به توصیف خرابی و شکست آمریکایی ها در بیابان کرد ولی در آخر جمله ای گفت که تا به امروز درست ترین توصیف از عواقب آن رویداد به نظر می رسد. او گفت : «در همان شب[طوفان طبس] کارتر در انتخابات شکست خورد»

در آستانه سال ۱۹۸۰، جیمی کارتر به عنوان یک رئیس جمهور ضعیف و شکست خورده در آمریکا شناخته شد. اقتصاد به طرز فوق العاده بدی پیش می رفت. رتبه های محبوبیت او به شدت نزولی بود و چالش رویارویی با کندی،رقیب او در حزب دموکرات برای او بسیار دشوار بود.  اگرچه کارتر در نهایت نامزد دموکرات ها شد، اما در ماه نوامبر همه ایالت‌ها به جز شش ایالت را به رونالد ریگان باخت.گروگان ها در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱ - روز تحلیف رونالد ریگان - آزاد شدند و پرونده ریاست جمهوری کارتر برای همیشه با این شکست تاریخی بسته شد.

در این نوشتار تلاش خواهد شد، بر یکی از مهمترین پیامدهای شکست عملیات پنجه عقاب یعنی استعفای سایروس ونس وزیر امور خارجه کارتر مروری داشته و از جوانب تازه ای این رویداد را مورد بررسی قرار دهیم.

زندگی و کارنامه سیاسی سایروس ونس

سایروس رابرتز ونس در ۲۱ ژانویه ۱۹۷۷ توسط رئیس جمهور جیمی کارتر به عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد. او در ۲۳ ژانویه وارد سمت خود شد و در ۲۸ آوریل ۱۹۸۰ در اعتراض به تصمیم پرزیدنت کارتر مبنی بر تلاش برای نجات نظامی گروگان های آمریکایی در ایران استعفا داد. ونس در دانشگاه ییل تحصیل کرد و در سال ۱۹۳۹ مدرک لیسانس گرفت و به دانشکده حقوق ییل ادامه داد و در سال ۱۹۴۲ مدرک دکتری خود را دریافت کرد. ونس پس از دریافت مدرک حقوقی خود تا سال ۱۹۴۶ در نیروی دریایی خدمت کرد. او در طول دهه ۱۹۶۰، در رتبه های وزارت دفاع قرار گرفت و  به عنوان وزیر ارتش در زمان جان اف کندی خدمت کرد. اولین تجربه او را در زمینه مسائل حقوق بشر زمانی بود که از ارتش برای اجرای یکپارچگی دانشگاه می سی سی پی در سال ۱۹۶۲ استفاده شد. او در قالب معاون وزیر دفاع از حامیان اولیه اقدام ایالات متحده در جنگ ویتنام بود، اما بعداً با آن مخالفت کرد و از جانسون خواست تا نیروهای آمریکایی را از ویتنام خارج کند.

در سال ۱۹۷۶، رئیس جمهور منتخب کارتر، از ونس خواست تا وزیر امور خارجه او شود. سیاست ونس در دوران تصدی به عنوان وزیر امور خارجه تاکید بر اصل مذاکره به جای رویارویی نظامی بود. یکی از مهم ترین پروژه های او ایجاد یک نظام کنترل تسلیحات با اتحاد جماهیر شوروی و به دست آوردن یک توافق صلح جامع بین اسرائیل و همسایگان عرب آن بود. از مهمترین دستاوردهای دیپلماتیک او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: پیمان صلح اسرائیل و مصر، اولین معاهده صلح بین اسرائیل و یک همسایه عرب؛ احیای روابط دیپلماتیک کامل با چین؛ و حل و فصل در میان جناح های سیاسی در زیمبابوه که اجازه حکومت اکثریت را می داد.

او در سال ۱۹۷۹، ناامیدانه تغییر رویکرد رئیس جمهور کارتر از مذاکره به سمت سیاست‌های تقابل‌آمیزتر را که تحت تاثیر مشاور امنیت ملی زیبگنیو برژینسکی انجام می‌شد دنبال می‌کرد. اما کارتر توصیه‌های ونس در مورد چندین موضوع، از جمله نحوه مدیریت بحران سیاسی در ایران که منجر به برکناری شاه و ایجاد جمهوری اسلامی ایران شد را نادیده می‌گرفت. در جریان این آشفتگی سیاسی، دانشجویان مبارز ایرانی سفارت آمریکا را تصرف کردند و کارکنان آن را به گروگان گرفتند. پس از اینکه کارتر در بهار ۱۹۸۰ دستور نجات گروگان ها در قالب عملیات پنجه عقاب را صادر کرد، ونس تصمیم گرفت استعفا دهد زیرا معتقد بود عملیات نظامی بیهوده خواهد بود و به مذاکراتی که برای پیروزی بر روی آن کار می‌کرد آسیب می رساند.

متن استعفای سایروس ونس

۲۱ آپریل ۱۹۸۰

جناب آقای رئیس جمهور

من برای شما بیشترین احترام و تحسین را قائل هستم و با قلبی سنگین استعفای خود را تقدیم می کنم. خدمت به شما و ملت ما مایه افتخار بوده است. من با افتخار و رضایت به اقدامات و جهت‌گیری‌های جدیدی که سیاست خارجی ما را تحت رهبری شما مشخص کرده‌اند نگاه می‌کنم. معاهده کانال پاناما، پیمان کمپ دیوید، پیمان صلح مصر و اسرائیل، عادی سازی روابط با جمهوری خلق چین، تقویت نیروهای نظامی و اتحادهای ما، مذاکره در مورد توافقنامه SALT II، حل و فصل زیمبابوه و انگیزه و جهت گیری جدیدی که به روابط ما با کشورهای جهان سوم داده شده است، چند مورد از این گام های اصلی است.

من می دانم که شما چقدر در تصمیم خود در مورد ایران عمیقاً فکر کرده‌اید. ای کاش می توانستم در آن از شما حمایت کنم. اما به دلایلی که گفتیم نمی توانم.

وزیر امور خارجه‌ای که نتواند حمایت عمومی مورد نیاز شما را در مورد موضوع و تصمیمی با این اهمیت فوق‌العاده به شما ارائه دهد، در هفته‌ها و ماه‌های آینده به شما خدمات خوبی نخواهد داد - صرف نظر از اینکه من چقدر در حمایت خود در سایر موضوعات ثابت قدم می مانم همچنان به شما به عنوان رهبرمان وفادار هستم. چنین وضعیتی غیرقابل دفاع خواهد بود و رابطه ما، که من بسیار برای آن ارزش قائل هستم، دائماً آسیب می بیند.

من همیشه از شما سپاسگزار خواهم بود که فرصتی برای خدمت به من دادید. من همیشه عمیق‌ترین احترام و محبت را برای شما قائل خواهم بود و می دانید که می توانید بر حمایت من برای رهبری مستمر خود در کشورمان حساب کنید.

پاسخ رئیس‌جمهور کارتر

۲۸ آپریل ۱۹۸۰

به وزیر امور خارجه سایروس ونس

استعفای شما را با تأسف، اما با قدردانی عمیق از خدمات ویژه و مؤثر شما به من و کشورمان می پذیرم. همانطور که در نامه شما ذکر شد، ما تحت رهبری شما به عنوان وزیر امور خارجه دستاوردهای قابل توجهی داشته‌ایم. من در افتخاراتی که شما به دست آورده‌اید شریک هستم. چون نتوانستید از تصمیم من در مورد عملیات نجات در ایران حمایت کنید، تصمیم درستی برای استعفا گرفته‌اید. من می‌دانم که این موضوع یک تفاوت و اختلاف نظر بنیادین با شماست و به دلایلی که برای من بیان کردید احترام می‌گذارم. شما موقعیت خود را با تحسین و بهترین آرزوهای یک ملت قدرشناس ترک می‌کنید. دوستی و شراکت نزدیک ما در دوران چالش‌برانگیز منبع قدرت و اطمینان من بوده است. من مشتاق مشاوره و مشاوره مداوم شما در مورد مسائل مهم برای ایالات متحده هستم.

انتهای پیام